AUGUSTA, Ga. – Słońce wyszło przez wąski otwór na zasnutym chmurami niebie, gdy Tiger Woods zbliżył się do pierwszego tee w czwartek na Turnieju Mistrzów. Rzucał na obszar swego rodzaju blask. Ale reflektor nie był potrzebny.
Wydawało się już, że każde oko na terenie Augusta National Golf Club – a także miliony innych obserwatorów na całym świecie – zwróciło się w stronę Woodsa, który nieprawdopodobnie wracał do elitarnego golfa 408 dni po przerażającym, potencjalnie zagrażającym życiu wypadek samochodowy z jednym pojazdem.
Mniej więcej pięć godzin później Woods pomaszerował 18. torem wodnym przy gromkim aplauzie, będącym nie tylko wyrazem uznania dla jego udanego powrotu do wyczynowego golfa, ale także uznania, że zrobił to na więcej niż godnym pochwały poziomie.
W swojej pierwszej profesjonalnej rundzie od 17 miesięcy Woods strzelił twardą, dzielną bramkę poniżej par 71 z trzema birdie i dwoma bogey. Na pewno wyglądał na zardzewiałą, a wiele z jego zwykle niezawodnych żelaznych strzałów nie zawierało łatwo dostępnych greenów. Zdarzało mu się niekonsekwentnie schodzić z tee ze swoim kierowcą i grał z parą 3 par Augusta National w dwóch poniżej, a par 5 w parzystej parze, co było odwrotnością jego zwykłego schematu.
Ale kładzenie Woodsa, zawsze jego największa siła, wielokrotnie go ratowało. Wyszedł z osiemnastego dołka z dużo szerszym uśmiechem niż ten nieco nieśmiały, którym przez chwilę błysnął na pierwszym dołku.
Choć Woods rzeczywiście wyglądał na trochę wyrwanego z wprawy, wydawał się wystarczająco wytrzymały, by wytrzymać przymus chodzenia w górę i w dół po wielu wzgórzach Augusta National. Były jednak oznaki, że idzie na ustępstwa na rzecz swojej chirurgicznie odbudowanej prawej nogi i stopy, która ma teraz pręt, płytki i śruby trzymające je razem. Rzadko, na przykład, kucał za piłką golfową, tak jak kiedyś, aby czytać putty blisko poziomu powierzchni gry.
Na dziewiątym dołku, kiedy Woods opuszczał koszulkę, wyraźnie się skrzywił, gdy jego prawa noga wydawała się niewygodnie wylądować. Skrzywił się przez kolejne kilka kroków. Podczas gdy Woods odzyskał później bardziej stabilny krok, w miarę upływu dnia coraz bardziej utykał.
Ponad 90 minut wcześniej Woods pewnie maszerował na pierwszą koszulkę, gdzie spotkał się z entuzjastycznymi wiwatami. Po uchyleniu czapki, uderzył młotem w kierunku pierwszego toru wodnego. Ale jego strzał zbliżający się, podobnie jak wiele, które uderzył w czwartek, nie zakończył się sukcesem. Po przeciętnym boisku na green, Woods zmierzył się z typem putta, którego żaden golfista nie lubi na pierwszym greenie – śliskim, łamliwym 12-stopowym golfem. Ale zatopił go na równi, a galeria wokół zieleni wydała ryk.
Nie był tak ostry na drugim dołku par 5, który zwykle był miejscem, w którym Woods mógł prawie liczyć na birdie, jeśli nie na orła. Ale gorszy strzał z tee doprowadził do ratowania, nietypowego żetonu i dwukrotnego putta. Nastąpiły trzy kolejne parsy, kiedy Woods osiadł w wygodnym rytmie. Następnie, uderzając z podwyższonej koszulki na szóstym dołku par 3, Woods sprytnie wystrzelił swoją koszulkę wysoko w powietrze. Kilka długich sekund później spadł na green i szybko zatrzymał się w odległości około 18 cali od dołka, aby wykonać łatwy birdie.
Siedząc o jeden poniżej par, fani na terenie Augusta National, gdzie gigantyczne białe tablice wyników są wszechobecne, obserwowali, jak nazwisko Woodsa pojawiło się u góry tabeli liderów. Więcej ryków.
Pozostawiając szóstą zieleń, Woods psotnie wzruszył ramionami i zakrył usta, ledwie ukrywając uśmiech. Być może walka o prowadzenie w Masters zaledwie godzinę po powrocie do turnieju wydawała się nieco naciągana, nawet dla niego.
Jednak począwszy od siódmego dołka, powtarzające się błędy sprawiły, że Woods starał się dotrzymać kroku liderom. Przez pięć dołków, od siódmego do jedenastego, zmarnował doskonałe uderzenia z tee, gdy nie trafił na green swoimi uderzeniami podejściowymi.
Woods obronił par, nerwowym puttem na siódmym greenie, ale nie zbliżył się do zatonięcia 8-stopowego putta par na ósmym dołku par 5 i odpadł swoim pierwszym bogeyem tej rundy.
Na dziewiątym dołku szarpnął swoim podjazdem między drzewa na lewo od toru wodnego, zanim zszedł z kolejnego podejścia, chociaż ponownie uratował par, uderzając sprzęgłem. Zrobił to samo, gdy jego podejście do jedenastego zielonego poszło na marne. Na małym, zdradzieckim dwunastym dołku miał bezproblemowy par dwóch puttów, a następnie zagrał birdie na dołku trzynastym z par 5 po dotarciu do greenu dwoma uderzeniami. To przeniosło go do jednego poniżej par na rundę.
Kolejna zbłąkana jazda do lasu na następnym dołku wydobyła starego Tygrysa, który zaciekle zamachnął się piłką, by przelecieć nad kilkoma mamutowymi sosnami na swojej drodze do zieleni. Jego miotacz nie mógł go jednak uratować i cofnął się, aby wyrównać dzień z bogeyem.
Kolejny nietrafiony fairway doprowadził do rutynowego par na 15. dołku par 5, ale Woods, jak to często robił w przeszłości, uratował trochę dramatu na 16 dołku par 3, gdy zatonął skręcany, pod górę, 23-stopowy putt dla ptaszyna. Ta sekwencja skłoniła również Woodsa do pierwszej animowanej pięści tego dnia.
Runda w latach 60. nie była wykluczona, ale na 17. dołku Woodsowi udało się tylko rutynowo zrównać. Przy zamykającym się otworze kolejny krzywy podjazd na chwilę go wykoleił. Ale runda zakończyła się rozmachem, gdy odzyskał siły, aby zatopić 8-stopowy putt i zabezpieczyć rundę poniżej par.
„Introwertyk. Amatorski miłośnik Twittera. Specjalista od internetu. Nieuleczalny miłośnik jedzenia”.