Ja jestemNa Wschodnim Borneo, za gęstą dżunglą, trwa imponujący projekt budowlany. Gigantyczne ciężarówki, betoniarki i koparki ścinają drzewa na rozpadających się drogach. Wieża dźwigowa. Żółty pył unosi się w powietrzu, pochłaniając wszystko, co jest w zasięgu ręki: liście eukaliptusów, boki przejeżdżających pojazdów i domy pobliskich mieszkańców.
Teren obejmujący tereny przemysłowe, kopalnie, społeczności plemienne i grunty rolne o powierzchni 2560 km2 ma utworzyć nową stolicę administracyjną Indonezji, Nusantara.
Ponieważ Dżakarta szybko tonęła, podjęto decyzję o przeniesieniu stolicy kraju w nowe miejsce. W ciągu jednego roku niektóre części stolicy Zmniejsza się do 11 cm, problem wynikający z nadmiernego poboru wód gruntowych i szybkiego rozwoju miast. Co więcej, zmiany klimatyczne powodują częstsze fale sztormowe i ekstremalne warunki pogodowe, a poziom mórz podnosi się. Do 2050, Około 25% Według badania przeprowadzonego przez rządową Krajową Agencję Badań i Innowacji, w przypadku braku skutecznych działań kapitał utonie.
Położenie Nusantary we wschodniej prowincji Kalimantan oznacza, że nowa stolica będzie zlokalizowana w sercu indonezyjskiego archipelagu składającego się z 17 000 wysp, co pomoże w bardziej równomiernym rozłożeniu władzy i bogactwa w całym kraju.
Rozwój ten został z zadowoleniem przyjęty przez wielu mieszkańców całej prowincji, którzy mają nadzieję, że przyniesie inwestycje i lepszą infrastrukturę. Urzędnicy obiecują, że do 2045 roku stolica będzie nowoczesnym, zrównoważonym miastem leśnym, połączonym z naturą i neutralnym pod względem emisji dwutlenku węgla.
Inni są mniej przekonani, że nowa stolica jest lepszym rozwiązaniem upadku Dżakarty lub lepszym sposobem na dywersyfikację bogactwa – i przez wielu jest postrzegana jako próba stworzenia większego dziedzictwa. Dom Prezydenta, który będzie wzorowany na kultowym, mitycznym ptaku kraju, garudzie, ma zostać otwarty w sierpniu.
Krytycy twierdzą jednak, że rozwój jest zbyt ambitny i pośpieszny. Nie tylko państwo – co, jak ostrzegają, może wiązać się z wysokimi kosztami – będzie ono finansować 20% z 32 miliardów dolarów Billa – ale także dla otaczającego go środowiska i lokalnych społeczności plemiennych.
Budowa rozpoczęła się w lipcu 2022 r., a oczekuje się, że teren będzie gotowy do 2045 r. 1,9 mln osób – dwukrotnie większa od obecnej populacji pobliskiego miasta Balikpapan.
„Nushandara zmienia kształt wszystkiego” – mówi Pandi, należąca do plemiennej społeczności Balik. Rodzina, która od siedmiu pokoleń zależna jest od przyrody w regionie, widziała już szkody spowodowane dziesięcioleciami industrializacji w wyniku karczowania terenów lasów, aby zrobić miejsce dla plantacji.
„Widać, jak firma zajmująca się plantacją zmieniła teraz kształt wzgórza nad nami – podczas monsunów zalała ten obszar” – mówi Pandi siedzący we frontowym pokoju swojego domu. Infiltrująca woda. Jego zdaniem działanie leku Nusantara może być bardzo silne, co może być szkodliwe.
Rozwój już wpłynął na lokalne środowisko i balijskie tradycje. W pobliżu zbudowano tamę, która według Pandi odwróciła przepływ wody z pobliskiej rzeki, którą miejscowa ludność wykorzystuje do transportu, łowienia ryb i zbierania liści nipy. Tam, gdzie jego społeczność składa ofiary, usuwa się święty kamień. Cmentarze W niektórych obszarach ludność plemienna została wysiedlona.
Większość mieszkańców społeczności Pandi nie posiada dokumentów potwierdzających własność gruntu ani środków niezbędnych do wszczęcia batalii prawnej w sądzie.
Ja jestemW listopadzie ubiegłego roku 33-letnia Yati Dalia wróciła do domu i znalazła na ścianie ogłoszenie. Nakazano opuszczenie domu w ciągu dwóch tygodni. Straciła dom i mały sklepik, który prowadziła. Jego rodzeństwo straciło ziemię uprawną. „To sprawia, że czujemy się daleko od tego obszaru i naszych rodzin” – Yadi powiedział o eksmitowanych członkach społeczności plemiennej Balik.
Obiecano mu 150 milionów rupii (7500 funtów) rekompensaty, ale kwota ta jeszcze się nie zmaterializowała i jest mało prawdopodobne, aby pokryła koszty budowy innego domu w pobliżu, mówi; Ceny gruntów wzrosły od momentu rozpoczęcia inwestycji.
Mirna Asnawati Safitri, zastępca urzędnika ds. środowiska i zasobów naturalnych w władzach Nusantara, powiedziała, że trwają prace nad rozporządzeniem mającym na celu uznanie obszarów o znaczeniu historycznym dla społeczności lokalnych. Kwestie takie jak spory o ziemię są długotrwałe i złożone i do niedawna leżały w gestii rządu prowincji Wschodni Kalimantan, stanowiącego odrębny podmiot.
Wielkość Nusantary – oraz jej ogromne zapotrzebowanie na wodę, energię i infrastrukturę – będzie miało wpływ daleko poza centrum miasta, gdzie ostatecznie staną budynki i biura rządowe, na zewnętrznych kręgach zabudowy i poza nią. „Na wyspie zwanejPłuca świata”, który jest domem dla niektórych z najbardziej zagrożonych gatunków, co sprawia, że decyzje dotyczące planowania są szczególnie wrażliwe.
LAmale od ponad dwudziestu lat odnawia drzewa namorzynowe rosnące nad spokojnymi wodami w pobliżu jego domu w Mentavir. Drzewa zostały zniszczone przed zbudowaniem hodowli krewetek i ryb oraz portów.
Jego teren został wyznaczony jako cel ekoturystyki na zewnętrznym pierścieniu stolicy, więc nie ma ryzyka rozbiórki. Lamale twierdzi jednak, że część lasów namorzynowych o długości około 15–2 km padła ofiarą budowy linii energetycznych i obecnie trwają prace nad planem budowy płatnej drogi przez ten odcinek.
Nie jest jeszcze jasne, ile zostanie usunięte. „Możemy sobie wyobrazić, jaki wpływ będzie to miało na namorzyny” – mówi Lamale. „Mam nadzieję, że wzrost będzie możliwie najniższy”.
Do tej pory wycięto łącznie 1700 hektarów (42 000 akrów) lasów namorzynowych, mówi Mapasele, dyrektor lokalnej grupy ekologicznej Bokja Besizir. Martwi się, że cały obszar 12 000 hektarów lasów namorzynowych wzdłuż zatoki Balikpapan jest bezbronny.
„Im więcej wycina się namorzynów, tym większa katastrofa” – mówi Mapasel. Niszczenie namorzynów może zwiększyć sedymentację w zatoce, która może przykleić się do skrzeli niektórych gatunków ryb, udusić ich jaja i uszkodzić rafy koralowe. To zmętnieje wodę, uniemożliwiając fotosyntezę trawy morskiej. Jeśli trawa morska obumrze, nie będzie miała nic Krew – ssak morski, czasami nazywany krową morską – do jedzenia.
Takie zmiany nie pozostawiają lokalnym społecznościom rybackim innego wyjścia, jak tylko odejść. „Najłatwiejszym sposobem wypędzenia rybaków z tego obszaru jest zniszczenie trzech głównych części oceanu: namorzynów, trawy morskiej i koralowców. Rybacy nie będą już mieli do połowu ryb” – mówi Mapaselle.
Urzędnicy Nusantary twierdzą, że namorzyny w granicach miasta są chronione. Jednakże nie ma obszarów peryferyjnych, niezależnie od tego egzekwowanie prawa pozostaje wyzwaniem.
Nie jest również jasne, w jaki sposób projekt, który zwiększył liczbę żeglugi, wpłynie w dłuższej perspektywie na zagrożoną lokalną populację delfinów Irrawaddy.
SObawiam się, że standardy ochrony środowiska mogą zostać osłabione w celu przyciągnięcia prywatnych inwestycji, które stanowią 80% finansowania rozwoju. Organizacje ekologiczne od dawna ostrzegają przed firmami działającymi na tym obszarze.
Zulfiqar Ameer, profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Technologicznym Nanyang w Singapurze, był rzecznikiem kandydata opozycji na prezydenta Anisa Baswedana w ubiegłomiesięcznych wyborach. Nie wydaje się to atrakcyjną propozycją dla inwestorów, mówi, dodając, że podobny projekt Forest City w Jahor w Malezji był wspierany przez chińskie finansowanie. „To miasto duchów, położone zaledwie 20 minut od Singapuru” – mówi.
Inwestycje zagraniczne na rzecz rozwoju opóźniają się. Prezydent Joko Widodo, powszechnie znany jako Jokowi, powiedział w listopadzie ubiegłego roku, że projekt spotkał się z dużym zainteresowaniem potencjalnych inwestorów, ale nie otrzymał jeszcze finansowania zagranicznego.
W poplamionym domu Pandi wyraża obawę, że jego wioska zostanie zburzona, aby zrobić miejsce dla gospodarki wodnej. Nie mogę zrozumieć jego odejścia. „Grób moich rodziców znajduje się obok tego domu” – mówi. „Jeśli muszę odejść, muszę porzucić moje dziedzictwo, dziedzictwo moich przodków i wszystkie wspomnienia tutaj”.
„Introwertyk. Amatorski miłośnik Twittera. Specjalista od internetu. Nieuleczalny miłośnik jedzenia”.