LINDEHA, Indonezja — Gdy Tamar Ana Java tkała czerwony sarong w zachodzącym słońcu, jej sąsiadka włączyła lampę zwisającą z pochyłego blaszanego dachu. To tylko pojedyncza żarówka zasilana małym panelem słonecznym, ale wiele znaczy w tej odległej wiosce. W niektórych z najbardziej odległych miejsc na świecie systemy fotowoltaiczne poza siecią zapewniają mieszkańcom takich wiosek jak Jawa więcej światła dziennego, więcej pieniędzy i więcej spotkań towarzyskich.
Zanim dwa lata temu wioska dostała elektryczność, dzień kończył się wraz z zachodem słońca. Wieśniacy w Laindeha, na wyspie Sumba we wschodniej Indonezji, odkładają na bok tkane przez siebie maty lub kawę, aby sprzedawać je na targu, gdy zapada zmrok.
Nieliczne gospodarstwa domowe, które mogły sobie na nie pozwolić, włączały w nocy hałaśliwe generatory, emitując smugi dymu. Niektórzy podłączali żarówki do starych akumulatorów samochodowych, które z powodu braku regulatora szybko umierały lub przepalały oprawy. Dzieci czasami czytają przy prowizorycznych lampkach naftowych, ale te czasami spalają domy, gdy wieje wiatr.
To się zmieniło, ponieważ oddolne projekty przedsiębiorstw społecznych przyniosły małe, indywidualne systemy paneli słonecznych do Lyndeha i wiosek na całej wyspie.
Dla Javy jest to bardzo potrzebny dodatkowy dochód. Kiedy jej mąż zmarł na atak serca w grudniu 2022 r., Java nie wiedziała, jak opłaci naukę swoich dzieci. Ale po pewnym czasie, gdy sąsiadka dostała światło elektryczne, zdała sobie sprawę, że może tkać sukno na targ do wieczora.
– W nocy było ciemno, teraz jest jasno do rana – opowiada 30-letnia matka dwójki dzieci, starannie układając i przesuwając czerwone nici na krośnie. „Więc dzisiaj pracuję… płacę dzieciom”.
Na całym świecie setki milionów ludzi żyje w społecznościach bez regularnego dostępu do elektryczności, a systemy fotowoltaiczne typu off-grid, takie jak ten, zapewniają ograniczony dostęp do elektryczności w miejscach takich jak w tym roku, zanim dotrze do nich sieć.
Według Międzynarodowej Agencji Energetycznej do 2022 roku około 775 milionów ludzi na całym świecie będzie pozbawionych prądu. Afryka Subsaharyjska i Azja Południowa mają jedne z największych populacji bez elektryczności. Brak elektryczności w domach popycha ludzi w ubóstwo, napisali ONZ i Bank Światowy w raporcie z 2021 roku. Z raportu wynika, że dostęp do elektryczności jest utrudniony dla osób bardzo biednych, a osobom bez niego trudno jest uczestniczyć w nowoczesnej gospodarce.
Według danych Banku Światowego w ostatnich latach Indonezja dostarczyła elektryczność milionom ludzi, zwiększając zasięg z 85% do prawie 97% w latach 2005-2020. Ale ponad pół miliona ludzi w Indonezji nadal mieszka na obszarach niezagospodarowanych.
Chociaż nadal istnieją bariery, eksperci mogą powielać projekty fotowoltaiczne poza siecią na wyspie na całym archipelagu, dostarczając energię odnawialną do odległych społeczności.
„Solarnia poza siecią odgrywa ważną rolę w dostarczaniu czystej energii elektrycznej bezpośrednio ludziom pozbawionym energii elektrycznej” – powiedział Daniel Kurniawan, analityk polityki słonecznej w Institute for Essential Services Reform.
Teraz wieśniacy często zbierają się wieczorem, aby kontynuować pracę, oglądając programy telewizyjne na telefonach komórkowych ładowanych przez panele i pomagając dzieciom odrabiać lekcje przy świetle wystarczającym do czytania.
„Wcześniej nie mogłem uczyć się w nocy”, powiedział Antonius Begambani, 17-letni student z wioski Ndabaymi w East Sumba. „Ale teraz mogę”.
Energia słoneczna jest nadal rzadkością w Indonezji. Chociaż kraj dąży do zwiększenia ilości energii słonecznej w ramach swoich celów klimatycznych, postęp jest ograniczony ze względu na przepisy, które nie pozwalają gospodarstwom domowym sprzedawać energii z powrotem do sieci, co neguje ścieżkę cięcia kosztów, która pomogła ludziom kupować energię słoneczną. W innych częściach świata.
Od 2019 r. organizacje oddolne, takie jak Sumba Sustainable Solutions z siedzibą w East Sumba, dostrzegły potencjał pomocy.
Współpracując z międzynarodowymi darczyńcami w celu subsydiowania kosztów, zapewnia importowane domowe systemy słoneczne do zasilania świateł i ładowania telefonów komórkowych, za miesięczną opłatę równą 3,50 USD przez trzy lata.
Firma oferuje również urządzenia zasilane energią słoneczną, takie jak bezprzewodowe oświetlenie i frezarki. Powiedział, że rozprowadził ponad 3020 systemów oświetlenia słonecznego i 62 rośliny na całej wyspie, docierając do ponad 3000 domów.
Imelda Bindi Mbitu, 46-letnia matka pięciorga dzieci mieszkająca w Datanga, powiedziała, że spędza całe dnie na mieleniu ziaren kukurydzy i ziaren kawy między dwoma kamieniami, aby sprzedać je na lokalnym targu; Teraz zabiera go do elektrowni słonecznej, która jest wspólna dla wioski.
„Jeżeli zaczniesz ręczną metodę szlifowania rano, możesz ją skończyć dopiero po południu. Nie mogę robić nic innego” – powiedziała, siedząc w swoim drewnianym domu. „Używanie maszyny jest szybsze. Więc teraz mogę robić inne rzeczy.
Według Banku Światowego podobne projekty pomogły zapewnić energię elektryczną milionom ludzi w innych miejscach, w tym w Bangladeszu i Afryce Subsaharyjskiej.
Ale niektóre małe systemy słoneczne poza siecią, takie jak ten, nie zapewniają takiej samej ilości energii, jak dostęp do sieci. Podczas gdy telefony komórkowe, żarówki i młyny są naładowane, systemy nie generują wystarczającej mocy dla dużego systemu nagłaśniającego lub kościoła.
Projekty fotowoltaiczne poza siecią również napotykają przeszkody, powiedział Jetty Arlenda, inżynier w Sumba Sustainable Solutions.
Program organizacji w dużej mierze opiera się na darczyńcach, którzy subsydiują koszty sprzętu słonecznego, na który wielu mieszkańców wsi nie może sobie pozwolić przy ich kosztach rynkowych. Wieśniacy bez paneli słonecznych poza siecią utknęli na liście oczekujących, podczas gdy Sumba Sustainable Solutions ma nadzieję na więcej funduszy. Oczekują wsparcia ze strony Indonezji, wartej 20 miliardów dolarów, umowy Partnerstwa na rzecz Sprawiedliwej Transformacji Energetycznej, która jest negocjowana przez kilka krajów rozwiniętych i międzynarodowe instytucje finansowe.
Wystąpiły również problemy z odbiorcami, którzy nie płacili, szczególnie w przypadku wybuchów szarańczy, które zdziesiątkowały uprawy i źródła utrzymania mieszkańców wioski na wyspie. A kiedy systemy fotowoltaiczne się psują, potrzebne są importowane części, które są trudno dostępne.
Ale na razie mieszkańcy wsi, tacy jak Java, twierdzą, że systemy słoneczne robią dużą różnicę.
„Jestem wdzięczna za tę lampę” – powiedziała, siadając przy krośnie i wskazując głową na wiszącą lampę. „Będzie jasno przez całą noc”.
___
Klimat i ochrona środowiska Associated Press otrzymuje wsparcie od kilku prywatnych fundacji. Zobacz więcej o inicjatywie klimatycznej AP. AP ponosi wyłączną odpowiedzialność za wszystkie treści.
„Introwertyk. Amatorski miłośnik Twittera. Specjalista od internetu. Nieuleczalny miłośnik jedzenia”.