Tom Verlaine, piosenkarz i gitarzysta telewizyjny, umiera w wieku 73 lat – Rolling Stone

Toma Verlaine’aPiosenkarz i gitarzysta punkowych gigantów Telewizja który stworzył arcydzieło zespołu z 1977 roku Marquee MoonZmarł w wieku 73 lat.

Córka Patti Smith, Jessie Paris Smith, potwierdziła śmierć Verlaine z powodu „krótkiej choroby”. Toczący się kamień w sobotę. „Zmarł spokojnie w Nowym Jorku w otoczeniu bliskich przyjaciół. Będzie brakować jego wizji i wyobraźni” – napisał Smith.

„To był czas, kiedy wszystko wydawało się możliwe”, Patty Smith napisał w hołdzie Na Instagramie pojawiło się jej zdjęcie z Verlaine. „Żegnaj Tom, nad Omegą”.

Urodzony jako Thomas Miller, Verlaine (który przyjął swoje nazwisko od francuskiego poety Paula Verlaine’a), był licealnym kolegą z klasy z inną ikoną punka, Richardem Hell, z którym tworzył swoje wczesne zespoły. Przybywając do Lower East Side na Manhattanie u zarania punka, Verlaine i Hell po raz pierwszy połączyli siły z gitarzystą Richardem Lloydem w 1973 roku dla krótkotrwałego zespołu Neon Boys, zanim założyli Television.

Verlaine i Television udoskonalili swoje brzmienie jako jeden z czołowych występów w legendarnych klubach punkowych, takich jak CBGB’s – zakładając jedną z pierwszych rezydencji tego miejsca – oraz Max’s Kansas City. Patti Smith — kiedyś porównała brzmienie gitary Verlaine’aTysiące niebieskich ptaków krzyczy” — był na widowni jednego z najwcześniejszych programów telewizyjnych w 1974 roku, a Bill zerwał z telewizją w następnym roku, kiedy grupa Buddy Smith zadebiutowała w CBGB.

Piekło wkrótce opuściło telewizję, aby dołączyć do innego punkowego zespołu Heartbreakers. Kiedy Verlaine i Lloyd przejęli władzę, duet opracował gitarowe brzmienie, które łączyło punkowe riffy z jazzową interakcją. Po debiucie nagraniowym singlem „Little Johnny Jewel” w 1975 roku, Telewizja wydała swoje arcydzieło – i jeden z najlepszych albumów ery punkowej. Marquee Moon, którego centralnym elementem jest pokręcony, hipnotyzujący utwór tytułowy albumu. (Album był Toczący się kamień W recenzji zauważono, że seria z 1977 roku z zespołów CBGB, takich jak Blondie i Ramones, była „bardziej interesująca i odważniejsza”, ale „bardziej niepokojąca”).

„Kiedy członkowie Television pojawili się w Nowym Jorku u zarania punka, grali dziwaczną, porywającą mieszankę gatunków: ochrypłe krzyki Velvet Underground, mózgowy artystyczny rock, rzeźbioną gitarę z podwójną helisą Quicksilver Messenger Service, ” Toczący się kamień napisał o Marquee Moon, Numer 107 na naszej liście 500 najlepszych albumów.

„Debiut The Ramones był równie surowy w swojej brutalnej prostocie, co liryczny, porywający w swoich aspiracjach. Marquee Moon Wciąż niesamowite” Toczący się kamień napisał „Friction”, „Venus” i potężny utwór tytułowy są jednocześnie postrzępione, desperackie i piękne. Jeśli chodzi o punkowe referencje, nie zapomnij o tajemniczej elektryczności i zduszonym egzystencjalizmie głosu gitarzysty Toma Verlaine’a i pisania piosenek.

Klasyczny skład Telewizji wydał tylko jeszcze jeden album w latach siedemdziesiątych, 1978. przygoda, zanim Verlaine rozpoczął karierę solową. Jak napisała Patti Smith, Verlaine pokazywał na swoich albumach „swoje kanciaste i ostre teksty, przebiegłą inteligencję i umiejętność wzbudzania najprawdziwszych emocji na każdej strunie”. (Klasyczny skład telewizyjny złożony z Verlaine’a, Lloyda, basisty Freda Smitha i perkusisty Billy’ego Fiki ponownie zjednoczył się, by nagrać ostatni album – 1992 Telewizja.)

W 1979 roku Verlaine wydał swój solowy album zatytułowany „Kingdom Come”, który David Bowie nagrał rok później na album ikony z 1980 roku. Straszne potwory i super maniacy. Jako artysta solowy Verlaine rozkwitał przez kilka następnych dekad, płynnie przechodząc od postpunkowych eksploracji do czysto instrumentalnych EP-ek i współpracując ze Smithem i innymi byłymi mieszkańcami CBGB przy muzyce do filmów niemych.

„Tom Verlaine skarżył się kiedyś, że nigdy w swojej karierze nie napisał o dwóch silnych snach, ponieważ język snów jest trudny do przyswojenia. Być może tak jest, ale Verlaine udaje się zbliżyć do rozwiązania tego problemu bardziej niż ktokolwiek inny w swoim medium. Toczący się kamień O solowym albumie Verlaine’a z 1982 roku napisał: Słowa z przodu. „W całej jego karierze jest coś bardzo inspirującego w piosenkach Verlaine’a, ale trzeba się zastanowić, czy pisze je… no cóż, we śnie”.

W Wywiad z 1988 roku Toczący się kamień, U2’s The Edge wymienił Verlaine’a jako jedną z jego głównych inspiracji. „To, co wziąłem od Verlaine’a, nie było tak naprawdę jego stylem, ale faktem, że zrobił coś, czego nie zrobił nikt inny” – powiedział. „Uwielbiałem to; myślałem, że to cenne.