Autor: Harkristy Harkrisnovo, Jest profesorem na Wydziale Prawa Uniwersytetu Indonezyjskiego w Debok.
Wyniki ostatnich wyborów w Indonezji wzbudziły kontrowersje i zrodziły pytania o rzetelność indonezyjskiego procesu wyborczego.
Wybory w Indonezji, które odbyły się 14 lutego, wyłoniły przyszłego prezydenta kraju oraz wybrane organy ustawodawcze na szczeblu krajowym i prowincjonalnym. Jednak zarzuty oszustwa i niewłaściwego postępowania przed dniem głosowania, w jego trakcie i po nim rzuciły cień na legalność wyników.
Były generał Prabowo Subianto i jego rywal Gibran Rakabuming (syn byłego prezydenta Joko Widodo) zostali uznani przez Komisję Wyborczą za zwycięzców, zdobywając 58,5 proc. głosów.
Jednak trzy dni po ogłoszeniu kandydaci Anies Baswedan – Muhaimin Iskandar (AMIN) i Ganjar Pranowo – lekarz medycyny Mahfud (GAMA) złożyli skargę do Trybunału Konstytucyjnego przeciwko tej decyzji.
Spodziewano się protestów przeciwko wynikom.
Jednym z głównych punktów spornych są zmiany w prawie wyborczym, zwłaszcza w zakresie wymogów wiekowych dla kandydatów na prezydenta i wiceprezydentów.
16 października 2023 r. Trybunał Konstytucyjny uchylił ordynację wyborczą z 2017 r., która wymagała, aby kandydaci na prezydenta i wiceprezydenta mieli ukończone 40 lat. Nowa wersja ustawy stanowi, że kandydaci muszą „obecnie zajmować lub piastować stanowiska państwowe wybierane w wyborach, w tym w stanowych wyborach na prezydenta”.
Decyzja Trybunału Konstytucyjnego o zmianie ustawy pozwoliła Gibranowi Rakabumingowi, który miał wtedy 36 lat, kandydować na wiceprezydenta. Kontrowersje pogłębiły się, gdy ujawniono, że prezesem Sądu Najwyższego nadzorującym orzeczenie był wujek Gibrana, co wzbudziło obawy dotyczące bezstronności i nepotyzmu w sądownictwie.
W dniu 7 listopada 2023 r. Wysoki Panel Trybunału Konstytucyjnego stwierdził, że stanowi to etyczne naruszenie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i Prezes Sądu Konstytucyjnego został odwołany. Przesłuchano także ośmiu innych sędziów, ale decyzja nie została uchylona.
Rada Honorowa Organizatora Wyborów orzekła, że wszyscy komisarze Indonezyjskiej Generalnej Komisji Wyborczej naruszyli zasady etyki, mianując Gibrana na kandydata na wiceprezydenta. Komisja została oskarżona o dokonanie rejestracji Gibrana bez zmiany minimalnego wieku wymaganego zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, co jeszcze bardziej podważa wiarygodność procesu wyborczego.
Polityka beczek wieprzowych jest powszechną praktyką wśród urzędujących urzędników ubiegających się o reelekcję w Indonezji, ale ostatnie wybory wyniosły tę praktykę na nowy poziom. Ogromne transfery pieniężne za pośrednictwem programów pomocy społecznej, takich jak Banzos, wzbudziły podejrzenia o kupowanie głosów i nadużycia wyborcze.
Minister finansów podał, że tylko w styczniu 2024 r. świadczenia z tytułu pomocy społecznej na rzecz 27,7 mln osób w całej Indonezji wzrosły o 135%. Podział środków na łączną kwotę bilionów rupii został zakwestionowany w oparciu o zarzuty, że fundusze są rozdzielane na obszarach, gdzie jest dużo zwolenników Aniesa-Muhaimina i Ganjara-Mahfuda.
W celu pozyskania wsparcia dla Prabowa-Kibranu rzekomo stosowano zachęty finansowe wśród urzędników państwowych, policji i wojskowych, z których część w zamian za wsparcie otrzymywała podwyżki.
Istnieją również doniesienia o taktykach zastraszania wpływających na poparcie dla konkretnych kandydatów w 82 395 wioskach Indonezji. Od 2015 roku wsie te otrzymały Gram Nidhi. Fundusze te, choć mają dobre intencje, często stwarzają problemy. Nie wszyscy przywódcy wiosek są w stanie zarządzać tymi funduszami, a wielu z nich uważa się za skorumpowanych.
29 listopada tysiące sołtysów wzięło udział w wiecu na stadionie GBK w Dżakarcie, aby zadeklarować swoje poparcie dla Prabowo-Kibran. Obecność tych przywódców wsi była dobrowolna, ale wielu z nich rzekomo było zastraszonych groźbami, że w przypadku ich nieobecności organy ścigania poddadzą audytowi i dochodzeniu zarządzanie finansami wioski. To zastraszenie zmusiło mieszkańców wsi do głosowania na Prabowo-Kibron.
Kwestionowano także neutralność byłego prezydenta Joko Widodo. Ordynacja wyborcza z 2017 r. zawiera kilka przepisów nakładających na prezydenta obowiązek zachowania neutralności, jednak doszło do kilku przypadków braku neutralności ze strony niektórych aktywnych ministrów i prezydenta Joko Widodo, a tymczasowi urzędnicy szczebla niższego niż krajowy byli naciskani, aby poparli Prabowo-Kibran. Nawet Komitet Praw Człowieka ONZ kwestionował neutralność Joko Widodo podczas wyborów.
Decyzja o przeprowadzeniu wyborów w jednej turze zamiast w dwóch wywołała dalsze kontrowersje. Prabowo argumentował, że okrągłe wybory byłyby mniej zagmatwane, nudne i kosztowne, a krytycy kwestionują uczciwość i przejrzystość takiego procesu.
Kwestia jednoturowych wyborów była w Papui bardzo kontrowersyjna. Od 2004 roku w Papui wybory odbywają się w systemie Noken, w którym jeden kandydat może otrzymać wszystkie głosy, co skutkuje 100-procentowym zwycięstwem. Zgodnie z ordynacją wyborczą, aby wybory odbywały się w 19 prowincjach, liczba głosów przekraczająca 20 proc. Pomimo zakazu prezydent Joko Widodo 17 listopada 2022 r. dodał do Papui trzy prowincje. Posunięcie to zostało odebrane jako sprzyjające zapewnieniu drugiej tury wyborów, kluczowej dla szans Prabowa-Kibroń na zwycięstwo.
Naukowcy i grupy społeczeństwa obywatelskiego wyrazili swoje obawy, podkreślając znaczenie przestrzegania zasad demokracji i etycznego postępowania podczas wyborów. Nieprawidłowości i kontrowersje związane z wyborami wywołały protesty i wezwania do pociągnięcia do odpowiedzialności.
Przyszłość procesu wyborczego w Indonezji wisi na włosku w miarę toczenia się sporów prawnych przed Trybunałem Konstytucyjnym i rozpoczynania się przesłuchań parlamentarnych. Wyniki tych dochodzeń pozwolą ustalić, czy zarzucane naruszenia pozostaną bezkarne lub czy zostaną podjęte kroki w celu zapewnienia uczciwych i przejrzystych wyborów w przyszłości.
Oryginalnie opublikowane na licencji Creative Commons przez 360info™.
*) Odmowa
Artykuły publikowane w sekcji „Twoje poglądy i historie” witryny en.tempo.co stanowią osobiste opinie napisane przez osoby trzecie i nie można ich przypisywać ani wiązać z oficjalnym stanowiskiem en.tempo.co.