Tempo.co, Djakarta – Prabowo Subianto nie ma nic wspólnego ze wspieraniem lekkomyślnego niszczenia demokracji przez Jokowiego. To obciąży jego administrację.
Szkody wyrządzone przez prezydenta Joko Widodo pod koniec jego prezydentury będą ciężarem dla nowej administracji Prabowo Subianto. Jokowi nie tylko pozostawi po sobie górę długów i latarni morskich, które pochłaniają rządowe fundusze, ale także zaszkodzi systemowi prawnemu i politycznemu w wyniku lekkomyślnego przejęcia systemu prawno-demokratycznego. Jeśli więc Prabowo będzie wspierać taktykę Jokowiego, będzie to dla niego problemem.
Polityk partii Gerindra, na czele której stoi Prabowo, był motorem dyskusji nad ustawą o wyborach do władz regionalnych, która miałaby unieważnić orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Gerindra Przewodniczący wykonawczy i wicemarszałek Izby Reprezentantów (DPR) Sufmi Tasco Ahmed ściśle współpracuje z ministrem sprawiedliwości i praw człowieka Subrahmanem Andi Atkasem, aby wymusić dyskusje na temat ustawy o wyborach do przywództwa regionalnego, która unieważnia orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
W środę 21 sierpnia Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok sygn. Dzień po uchwaleniu 60/PUU-XXI/2024 zebrała się Komisja Legislacyjna Izby Reprezentantów (DPR). Orzeczenie zniosło wymóg, zgodnie z którym tylko 25 procent partii musi zapewnić ważne głosy. Wybory powszechne mogą zgłaszać kandydatów w wyborach regionalnych. Kolejny wyrok, nie. uchwałą nr 70/PUU-XXII/2024 w orzecznictwie Sądu Najwyższego stwierdzono, że minimalny wiek kandydatów na wójtów w chwili powołania wynosi 30 lat.
Te dwie zmiany w przepisach ordynacji wyborczej do władz regionalnych sprawiają, że wybory regionalne mają bardziej demokratyczny charakter. Partie nie mogą już tworzyć wielkich koalicji w celu wystawiania kandydatów, pozostawiając wyborcom wiele opcji. Postępowe orzeczenie sądu zablokuje strategię Indonezji Forward Alliance, grupy partii zmuszonych do służenia Jokowi, mającej na celu łatwe wygrywanie jednoczesnych regionalnych wyborów prezydenckich w 37 prowincjach, 415 regencjach i 93 gminach.
Orzeczenie w sprawie minimalnego wieku kandydatów do oficjalnego objęcia urzędu położyłoby kres dążeniom Jokowi do nominowania swojego syna Kesanga Pangarepa na kandydata na przywódcę regionalnego. Kesang 25 grudnia skończy 30 lat, a równoczesne wybory odbędą się 27 listopada. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego mogłoby uniemożliwić Jokowi rozszerzenie swojej dynastii politycznej na regiony, gdzie udało mu się wybrać na wiceprezydenta innego syna, Gibrana Rakabuminga Raqqę. .
Zamiast jednak poprzeć orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, Prabowo Subianto pozwala jednemu ze swoich ludzi pomóc Jokowi zniszczyć demokrację w Gerindrze. Masowe demonstracje w kilku miejscach 22 sierpnia wstrzymały uchwalenie ordynacji wyborczej na prezydenta regionu, choć politycy nadal próbują. Komisja Wyborcza nie może świadomie wydać rozporządzenia zgodnego z orzeczeniem sądu, zatem w czasie przeprowadzania wyborów nadal obowiązują stare zasady.
Politycznie Prabowo nie ma nic do zyskania, dopuszczając lub wspierając dążenie Jokowi do unieważnienia orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. Jedyną niewielką przewagą, jaką Prabowo może mieć, jest to, że może sprawić kłopoty popularnej postaci, która chce się z nim ubiegać o drugą kadencję w 2029 roku.
Wyobraźmy sobie, że Indonezyjska Partia Demokratyczna (PDI-P) nominuje Aniesa Baswedana w wyborach na gubernatora Dżakarty. Były gubernator Dżakarty był zagorzałym przeciwnikiem Prabowa w ubiegłorocznych wyborach prezydenckich. Zgodnie z przepisami poprzedzającymi orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego PDI-P nie mogła wystawić własnego kandydata. Oznacza to, że Anyż upadnie już przy pierwszej przeszkodzie. Jednak Ridwan Kamil, nominowany na gubernatora Dżakarty przez Indonezyjski Sojusz Pionierów, może kandydować przeciwko Prabowo jeszcze w 2029 roku.
Dalsze działanie wbrew woli narodu okaleczy administrację Prabowa. Musiał zmiażdżyć opozycję żelazną pięścią, co w 1998 r. doprowadziło do upadku jego byłego teścia, prezydenta Sukarto. Aby dalej demokratyzować Indonezję, marzenie Prabowa o uczynieniu Indonezji „Tygrysem Azji” zakończy się niepowodzeniem, ponieważ dyktatura zawsze utrudnia rozwój i wzrost gospodarczy.
Prabowo nie ma więc innego wyboru, jak tylko położyć kres złudzeniu Jokowi, że rozszerza swoją władzę poprzez dynastię i majstrować przy prawie, aby pozostać istotnym w rządzie nawet po tym, jak nie będzie już prezydentem. Nadszedł czas, aby Prabowo, lider trzeciej co do wielkości partii i prezydent-elekt, odciążył swoją administrację, która rozpocznie się 20 października, przez co Jokowi nie będzie już istotny.