- Rząd Indonezji uznał 22 549 hektarów (55 700 akrów) lasów przodków w Aceh na północnym krańcu Sumatry – jest to pierwszy przypadek w regionie.
- W sumie społeczności tubylcze w Acehu starają się uznać 144 497 hektarów (357 060 akrów) tradycyjnych lasów, co skłoniło aktywistów do zażądania od rządu uznania pozostałych lasów.
- Społeczności z radością przyjęły to uznanie, twierdząc, że zapewni im ono ochronę prawną umożliwiającą zrównoważone gospodarowanie lasami.
JAKARTA – Rząd Indonezji po raz pierwszy w historii uznał roszczenia społeczności do lasów przodków w sumatrzańskiej prowincji Aceh.
We wrześniu Ministerstwo Środowiska i Leśnictwa przyznało prawne uznanie 22 549 hektarom (55 700 akrów) lasów przodków w Aceh, na północnym krańcu Sumatry.
Lasami tymi zarządza osiem tradycyjnych społeczności, jak je lokalnie nazywa się DzielnicaDodatkowy poziom administracyjny specyficzny dla Aceh, pomiędzy podokręgiem a okręgiem.
Wioski z uznanymi prawami do lasów przodków to Blang Prah, Krung i Kuta Zumba w dystrykcie Birun; Paloh, Kunyet i Beungga w dystrykcie Pidie; oraz Krung Sabie i Bang Pasi w dystrykcie Aceh Jaya.
Stanowią one jednak tylko ułamek lasów, które, jak mają nadzieję tradycyjne społeczności, zostaną uznane.
Trzynaście Mughi w Acehu Szukają uznania Ich prawa do 144 497 hektarów (357 060 akrów) dziedzictwa leśnego, prawie wielkości Londynu.
Oznacza to, że ministerstwo zatwierdziło dotychczas jedynie 15% lasów zaproponowanych przez społeczności.
Niektóre z tradycyjnych lasów uznanych przez rząd również nie odpowiadają lasom proponowanym przez społeczności tubylcze, mówi Yuli Prasetyo Nugroho, szef Ministerstwa Zwyczajowej Gospodarki Leśnej w Acehu, które koordynuje proces weryfikacji lasów przodków.
„Istnieje wiele map [of customary forests submitted to the ministry] Społeczności nie były zaangażowane w propozycję i mapowanie [process],” On powiedział.
Mimo to niektórzy przywódcy Mukimu stwierdzili, że uznanie prawne mogłoby w dużym stopniu zachęcić ludność tubylczą do wysiłków na rzecz zrównoważonego zarządzania swoimi lasami.
Ilyas, szef Byunga Mukim, powiedział, że społeczność zaproponowała uznanie 10 900 hektarów (26 900 akrów) lasu swoich przodków, z czego ministerstwo uznało 4060 hektarów (10 000 akrów).
Powiedział, że jego wioska od siedmiu lat walczy o uznanie swoich zwyczajowych praw do lasów.
Teraz, gdy rząd formalnie uznał rodzime lasy, Ilyas powiedział, że jego wioska wspólnie zarządza lasami w sposób zrównoważony, wyznaczając strefę 1000 hektarów (2470 akrów) lasu jako obszar chroniony.
„Tysiąc hektarów obszaru chronionego, źródło czystej wody i łagodzenie skutków katastrof” – powiedział. Kompas Codziennie.
Nasir, szef Balo Nasir Mukim, powiedział, że członkowie jego społeczności uprawiają lasy, sadząc drzewa betelowe, kakao i banany, podczas gdy w niektórych częściach lasu nie można prowadzić jakiejkolwiek działalności gospodarczej.
Po otrzymaniu tytułów dla lasów swoich przodków członkowie mukim opracują plan zarządzania lasami – powiedział.
Abdul Hanan, szef organizacji leśnej Acehu, powiedział, że każda społeczność plemienna ma prawo do lasów swoich przodków i jest zobowiązana do opracowania planów gospodarowania lasami bez zakłócania funkcjonowania ekosystemów.
„Nadaj priorytet uprawie i zalesianiu. Dostarczamy nasiona drzew do sadzenia w lasach konwencjonalnych” – powiedział.
Abdul powiedział, że oprócz uprawy roślin nadających się do sprzedaży lasy mogą również zapewniać społeczeństwu dochód w drodze handlu uprawnieniami do emisji.
„To szansa dla rdzennej ludności na ochronę swoich lasów i zarabianie na handlu uprawnieniami do emisji [in the process],” powiedział.
We wrześniu Indonezja uruchomiła swój pierwszy rynek handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla, na którym firmy emitujące więcej dwutlenku węgla niż przysługują im kwoty, mogą kupować kredyty węglowe od przedsiębiorstw, które emitują mniej zanieczyszczeń niż limit ustalony przez rząd lub od elektrowni odnawialnych.
Przedsiębiorstwa o wysokiej emisji mogą również nabyć certyfikaty kredytu węglowego wydawane w związku z działaniami lub projektami usuwającymi dwutlenek węgla z atmosfery, takimi jak ochrona lasów.
To tutaj plemiona i społeczności lokalne mogą uczestniczyć w rynku, chroniąc swoje lasy i sprzedając węgiel.
Nauka udowodniła, że lasy i inne organizmy są zdrowsze, gdy te społeczności sprawują nad nimi władzę, nawet jeśli ich zwyczajowe prawa nie zawsze są uznawane.
Ponieważ jednak handel uprawnieniami do emisji jest bardziej złożoną koncepcją niż przedsiębiorstwa leśne, takie jak sprzedaż drewna, istnieją obawy, że społeczności tubylcze mogą zostać zmarginalizowane na rynku.
Dlatego nie wystarczy, aby rząd uznał prawa przodków do lasów tych społeczności, powiedział Hariyadi Kartodihartjo, wykładowca polityki leśnej w Instytucie Rolnictwa Bogor.
Rząd powinien zadbać o to, aby społeczności plemienne i lokalne odniosły korzyści z handlu uprawnieniami do emisji, edukując je w tej kwestii i zachęcając do udziału w rynku, powiedział.
Chociaż Ministerstwo Środowiska uznało jedynie 15% lasów przodków zaproponowanych przez społeczności plemienne w Acehu, Zulfikar Arma stwierdził, że ministerstwo powinno pracować nad przyznaniem tytułów do pozostałych lasów w ramach rządowego programu leśnego społeczności. Sieć społeczności tubylczych Aceh (JKMA).
Dane z JKMA Aceh pokazują, że 112 712 hektarów (278 500 akrów) nierozpoznanych lasów przodków w prowincji znajduje się na sporządzonej przez Ministerstwo Środowiska mapie zwyczajowych lasów przeznaczonych do przyszłego uznania.
„Nadal istnieje wiele tradycyjnych lasów proponowanych przez innych mukimów, które muszą zostać zatwierdzone przez ministerstwo środowiska” – powiedział Zulfikar.
Obraz na bannerze: grupa rdzennych mieszkańców obozu Lueng Pada w Aceh w Indonezji. Zdjęcie dzięki uprzejmości Christiana Snooka. Przesyłanie pracy przez Harkronje/Wikimedia Commons.
Komentarz: Użyj Ten format Wyślij wiadomość do autora tego wpisu. Jeśli chcesz opublikować publiczny komentarz, możesz to zrobić na dole strony.