Newswise — zespół kierowany przez profesor Sue O’Connor z Australian National University i profesora nadzwyczajnego Michaela Langleya z Griffith University wykorzystał zaawansowaną analizę mikroskopową do zbadania koralików z muszli łodzika z jaskini Magban na wyspie Alor w Indonezji i znalazł trendy w stylu udostępnione najmniej dwie wyspy.
Zespół odkrył, że niezwykłe podobieństwa między koralikami Alor, Timor i Kisar wskazują na wspólny związek z wszywaniem odblaskowych koralików do odzieży lub innych przedmiotów, a zatem musiały istnieć wspólne tradycje zdobnicze po drugiej stronie morza z regionu. Końcowy plejstocen (późna epoka lodowcowa) 12 000 lat temu.
Niedawne dowody DNA wykazały, w jaki sposób populacje różnych wysp indonezyjskich są genetycznie spokrewnione, ale nie wiadomo jeszcze, jak podobne są kulturowo populacje.
Aby odpowiedzieć na to pytanie, zespoły Griffith i ANU przeanalizowały koraliki z Makban i odkryły, że są one nie tylko niezwykle spójne w metodzie produkcji, ale także podobne do koralików znalezionych wcześniej na wyspach Timor i Kisar.
„Ilość czasu i umiejętności wymaganych do wykonania małych wypolerowanych koralików musiała być ogromna w liczbach znalezionych archeologicznie, co sugeruje, że koraliki były ważną częścią dekoracji społeczeństwa Magban” – powiedział główny autor, profesor Langley.
W tym okresie nastąpiła intensyfikacja technologii połowów, a haczyki na ryby z muszli pojawiły się na powiązanych stanowiskach, a także zbiorowiska egzotycznych obsydianów i artefaktów.
Podobieństwa między koralikami i haczykami na ryby z różnych wysp oraz umiejętności i wysiłek wymagany do ich wykonania wskazują, że praktyka ta była wspólną tradycją między wyspami, co wskazuje na częsty kontakt za oceanem.
Ponadto zespół wykopujący Makban znalazł tysiące muszli w odpadach spożywczych.
„Co ciekawe, muszle łodzików, używane do robienia koralików, są prawie całkowicie nieobecne na tym stosie odrzuconych starożytnych uczt ze skorupiaków, co wskazuje, że łodzik nie był zbierany na jedzenie. Rzemiosło”.
Profesor Sue O’Connor wspomina: „Kiedy prowadziliśmy wykopaliska w jaskini Magban w Alor, byliśmy zdumieni, ile znaleźliśmy perełek z muszli i jak udało nam się je znaleźć przy tak niewielkich wykopaliskach. Biorąc pod uwagę głębokość wykopu, pomyśleliśmy, że najstarsze koraliki częściej znajdują się w osadach plejstoceńskich.
W gruncie rzeczy oznacza to, że mieszkańcy Makban zbierali nautilusa w całości do wyrobu paciorków. Zakłada społeczeństwo wystarczająco bezpieczne, aby inwestować wysiłki w zbieranie i przetwarzanie zasobów do użytku estetycznego bez żadnych widocznych korzyści praktycznych.
Wszystkie te czynniki łączą się, aby „stworzyć obraz„ społeczności praktyków ”między wyspami o wspólnych wartościach i światopoglądach” – powiedział profesor Langley.
„Mieszkańcy tych wysp podzielali wyjątkową kulturę, wymieniając styl, materiały, technologię i geny za oceanem”.
Opublikowano książkę „Sequins from the Sea: Nautilus Shell Bead Technology” z Magban na wyspie Alor w Indonezji. Stary.
„Introwertyk. Amatorski miłośnik Twittera. Specjalista od internetu. Nieuleczalny miłośnik jedzenia”.