Waszyngton (AP) – Koncentruje się na nieustannie rosnących cenachPrezydent Joe Biden podzielił się we wtorek z szefem Rezerwy Federalnej strategią walki z inflacją, mówiąc, że los gospodarki i jego własne perspektywy polityczne w coraz większym stopniu zależą od działań banku centralnego rządu.
Biden miał nadzieję, że udowodni wyborcom, że ich obawy zostały spełnione Bank centralny, który jest bardziej niezależny od wyższych cen benzyny, artykułów spożywczych i innych, nalega, aby pozbyć się presji politycznej.
Podobnie jak Pittsburgh, bank centralny chce spowolnić inflację bez wpychania amerykańskiej gospodarki w recesję, co jest najważniejszym zadaniem podnoszenia referencyjnych stóp procentowych tego lata. Prezydent powiedział, że nie będzie próbował przewodzić, jak próbowali niektórzy poprzedni prezydenci.
„Mój plan walki z inflacją zaczyna się od prostej propozycji: szanuj bank centralny i szanuj niezależność banku centralnego” – powiedział Biden.
Ostatnie wysiłki Bidena, aby pokazać swoje zaangażowanie w ograniczenie 8,3% wahań cen konsumpcyjnych w zeszłym roku, były uśpione w gorącej wiośnie. Rosnące ceny gazu i żywności rozgniewały wielu Amerykanów przed wyborami w połowie kadencji, zagrażając kontroli Demokratów w Izbie i Senacie.
Biden nie ma opcji dla siebie. Jego wcześniejsze wysiłki – od rezerw strategicznych po wezwania do uwolnienia ropy, usprawnienia portów i dochodzenia w sprawie rosnących cen – nie przyniosły zadowalających rezultatów. Jego wysiłki zmierzające do podniesienia stopy bezrobocia do zaledwie 3,6% zostały zniweczone przez wysokie ceny, co doprowadziło do rosnącego poczucia nieufności wśród Amerykanów.
To pierwsze wtorkowe spotkanie od czasu potwierdzenia Powella, dwa tygodnie po ponownym rozpatrzeniu go przez Pittsburgh Central Bank w listopadzie. Po raz drugi przez Senat.
Oznacza to również odwrócenie Pittona, ponieważ inflacja mocno obciąża umysły wyborców. W kwietniu 2021 r. prezydent stwierdził, że „bardzo poważnie podchodzi do tego, żeby nie rozmawiać” z Niezależnym Bankiem Centralnym i chciał uniknąć „mówienia im, co mają robić, a czego nie”.
Biały Dom wraz z bankiem centralnym początkowo przedstawiał rosnącą inflację jako przejściowy efekt uboczny problemów z łańcuchem dostaw, gdy Stany Zjednoczone wyszły z epidemii. Republikańscy prawodawcy szybko skrytykowali pakiet pomocy Bidena o wartości 1,9 biliona dolarów w ciągu ostatniego roku za przepłacanie gospodarki i powodowanie wysokiej inflacji. Ten opis miał również wpływ na czołowych ekonomistów, którzy twierdzą, że pomoc finansowa była wysoka, co pomogło ożywić rynek pracy.
Zarząd wycofał swoje wcześniejsze oświadczenia. Sekretarz skarbu Janet Yellen powiedziała CNN we wtorek wieczorem, że nie w pełni rozumie wpływ nieoczekiwanych poważnych wstrząsów i zakłóceń w dostawach na gospodarkę. „Słuchaj, myślę, że myliłem się na ścieżce do inflacji” – powiedział. „Ale teraz zdajemy sobie sprawę, że Rezerwa Federalna podejmuje działania. To do nich należy decyzja, co zrobić”.
Inflacja wykazała umiarkowane oznaki, ale do końca tego roku będzie znacznie powyżej celu banku centralnego na poziomie 2%. Oczekuje się, że ceny gazu będą nadal rosły, zwłaszcza teraz, gdy UE zgodziła się zawiesić 90% zakupów ropy z Rosji.. Zmusi to UE do kupowania większej ilości ropy z innych źródeł, podnosząc ceny ropy do 115 dolarów za baryłkę we wtorek.
To już czwarte spotkanie prezydenta z szefem Rezerwy Federalnej.
Przed spotkaniem Biden zasugerował, aby on i Powell byli zaangażowani w walkę z inflacją.
„Mój poprzednik zdyskredytował bank centralny, a byli prezydenci próbowali niewłaściwie wpływać na jego decyzje w czasach rosnącej inflacji” – powiedział Biden w wywiadzie dla Wall Street Journal. „Nie zrobię tego. Zgadzam się z ich oceną, że walka z inflacją jest teraz naszym głównym wyzwaniem gospodarczym.
Z kolei prezydent Donald Trump wielokrotnie atakował Powella po tym, jak prezes banku centralnego nadzorował umiarkowaną podwyżkę stóp procentowych w 2018 r., i kontynuował publiczną krytykę, gdy Powell obniżył stopy w 2019 r.
Poparcie Bidena dla polityki banku centralnego – stanowisko powtórzone przez przywódców GOP w Kongresie – stanowi znaczącą polityczną osłonę Powella dla serii gwałtownych podwyżek stóp procentowych, mających na celu ograniczenie wyższych cen. Niemniej jednak wyższe stopy mogą prowadzić do zwolnień, wyższego bezrobocia i wepchnięcia gospodarki w recesję.
W obliczu obaw, że gospodarka USA może powtórzyć wysoką, stabilną inflację z lat 70., współpraca Bidena i Powella znacząco różniła się od tego czasu i że bankowi centralnemu łatwiej będzie kontrolować wyższe ceny. Na początku lat 70. prezydent Richard Nixon naciskał na Arthura Burnsa, prezesa Banku Centralnego, aby obniżył stopy procentowe, aby pobudzić gospodarkę przed kampanią reelekcji Nixona w 1972 roku. Interwencja Nixona jest obecnie powszechnie postrzegana jako główny czynnik przyczyniający się do inflacji, która była wysoka do wczesnych lat osiemdziesiątych.
„Dlatego błędem jest porównywanie tego z latami 70.” – powiedział Sebastian Mallaby, autor The Man Who’s New, biografii Alana Greenspana, starszego kolegi w Radzie ds. Stosunków Zagranicznych i byłego prezesa banku centralnego. „Artykuł prezydenta był uderzający, ponieważ otwarcie popierał bank centralny”.
Biden coraz częściej staje przed globalnym wyzwaniem Koszty energii i żywności wzrosły od czasu, gdy prezydent Rosji Władimir Putin zarządził inwazję na Ukrainę w lutym. W tym samym czasie Chiny nałożyły blokady na epidemie wirusa koronowego, co dodatkowo nadwerężyło łańcuchy dostaw. Doprowadziło to do wzrostu liczby danych pielęgniarskich w UE i ryzyka recesji.
Powell obiecał podnieść kluczową krótkoterminową stopę procentową banku centralnego, aby utrzymać gospodarkę w chłodzie, dopóki inflacja nie spadnie „w jasny i konkretny sposób”. Jednak te podwyżki stóp wywołały obawy, że bank centralny, dążąc do spowolnienia zaciągania pożyczek i wydatków, może wepchnąć gospodarkę w recesję. Ta obawa spowodowała gwałtowny spadek cen akcji w ciągu ostatnich dwóch miesięcy, chociaż rynki odbiły się w zeszłym tygodniu.
Biden w swoim artykule wskazał, że rekordowe tempo tworzenia miejsc pracy po epidemii drastycznie spadnie, sugerując umiarkowany poziom od 500 do 150 000 miejsc pracy miesięcznie. Nie jest to ostrzeżenie przed słabością, ale „znak, że z powodzeniem przechodzimy do następnej fazy ożywienia – ten rodzaj wzrostu zatrudnienia jest zgodny z niższą stopą bezrobocia i zdrowszą gospodarką”.