Nahdlatul Ulama (NU) (Odrodzenie Uczonych) to największa organizacja islamska w Indonezji i na świecie, licząca prawie 100 milionów członków. Wydobycie węgla może stać się mega bogate. Tylko Allah wie, jak łączy się nieczysta praca wysyłania dusz do nieba.
Prezydentowi Joko „Jokowi” Widodo pozostały cztery miesiące na stanowisku, czyli wystarczająco dużo czasu, aby zasiać podziały przed przekazaniem stanowiska wybranemu byłemu skarbnikowi generalnemu Prabowo Subianto.
W maju Jokowi podpisał dekret zezwalający grupom religijnym na ubieganie się o specjalne koncesje na wydobycie jako pierwsza łopata w kruszcu. Ponieważ Republika jest uważana za monoteistyczną, nie jest to dar bogów, ale bardzo bliski.
Pozwala mu to spełnić starą obietnicę złożoną grupom religijnym, dotyczącą uzyskiwania koncesji na wydobycie w celu gromadzenia funduszy. Co ma wspólnego handel z kwestiami wiary?
Jedna odpowiedź: polityka lub The Poczta w Dżakarcie opisane „Beczka wieprzowa z certyfikatem halal, wydana przez rząd”, ponieważ wieprzowina jest zabroniona muzułmanom.
Dodano: „Rząd wprowadził jedną z najbardziej absurdalnych polityk w historii tego narodu… moralny odwrót dla największej organizacji muzułmańskiej w kraju”.
Ale czy żądza zysku przeważa nad obowiązkiem islamu, aby być uczciwym, sprawiedliwym i uczciwym?
NU poparła mandat Prabowa w lutowych wyborach prezydenckich, kiedy Jokowi konstytucyjnie zakazano ubiegania się o trzecią pięcioletnią kadencję.
Zamiast tego kazał swojemu najstarszemu synowi Gibranowi Rakabumingowi kandydować z numerem 2. Teraz został wybrany na wiceprezydenta.
Preludium do inauguracji to czas uregulowania długów i cementowania sojuszy. Jeśli do zwycięskiej drużyny Prabowo-Kibron dołączy wystarczająca liczba małych partii, pojawi się sprzeciw wobec organizacji pozarządowych.
Większość z nich jest biedna i nie nadaje się do pełnienia czegoś więcej niż wąskich ról, takich jak obrona praw człowieka.
Kościoły już zlekceważyły propozycję Jokowi, że paliwa kopalne to nie ich sprawa i że lepiej sprawdzają się w świętych księgach niż w podręcznikach górniczych. Meczety są suche.
Muhammadiyah (zwolennicy Mahometa) ustępuje jedynie NU z 60 milionami członków. Przyciągnie lepiej wykształconą klasę średnią.
Obecnie rozważa ofertę Jokowi, ale obserwatorzy uważają, że nic się nie stanie, ponieważ prezent zostanie przekazany wyłącznie NU.
Sześć religii uznanych przez rząd — islam, protestantyzm, katolicyzm, hinduizm, buddyzm i konfucjanizm — ma sekcje charytatywne. Prowadzą głównie szkoły, szpitale, przychodnie i domy opieki dla swoich członków, a swoją pracę mogą uzupełniać zyskami z wydobycia.
Ale pokonanie tego diabła będzie wymagało długoramiennej koparki.
Minister inwestycji Bahlil Lahadalia zgłoszone Jak mówi: „W zamian za ich przeszłe zasługi podczas walki o wolność kraju i po niej… inwestujesz w życie przyszłe”. Coś, co wiele religii robi od tysięcy lat.
Rząd twierdzi, że każda grupa wyznaniowa, która zaakceptuje porozumienie, musi samodzielnie zarządzać programem. Oznacza to, że nawet mając sprzęt i wiedzę, założona firma nie może odebrać pozwolenia na wydobycie ani prowadzić działalności gospodarczej.
Zasada ta zmniejsza oczekiwania, że konsumenci będą potrzebować jedynie napiwków, aby odebrać duże parkingi dla ciężarówek i rubiny do skrzyń transportowych.
Kilka prawicowych kongregacji wierzy, że ziemia istnieje po to, aby ją eksploatować; Reszta z nas przyjmuje postawę ekologiczną, akceptując fakt, że niszczenie natury nie jest częścią planu żadnego bóstwa.
Wyczytani ludzie wiedzą, że najbardziej odpowiedzialne kraje odchodzą od paliw kopalnych na rzecz odnawialnych źródeł energii.
Indonezja jest największym na świecie eksporterem węgla i trzecim co do wielkości producentem; Ku wielkiemu rozczarowaniu tych, którzy martwią się globalnym ociepleniem, okazuje się, że tak nie jest Tożsamość Kierowco zwolnij; Łączna roczna stopa wzrostu od 2019 r. wynosi siedem procent. Oczekuje, że w tym roku wyprodukuje 710 mln ton.
Istnieją precedensy, w których hojność Jokowiego była niesprawiedliwa i tragiczna.
W ubiegłym stuleciu ówczesny prezydent Soeharto poczynił ustępstwa w sektorze leśnym. Dziesiątki tysięcy hektarów dziewiczego wzrostu, głównie w Kalimantanie (wyspa Borneo), dla krewnych i małżonków, zwłaszcza generałów wojskowych, w celu założenia rozległych przedsiębiorstw.
Wielu z nich dzierży dziś ogromną władzę i należy do oligarchii. Nie słyszeliśmy jeszcze, co spekulanci myślą o dzieleniu się łupami z pobożnymi.